O σκύλος (αρχ. ελλ. κύων) είναι ανώτερο θηλαστικό ζώο του γένους Canis. Πιθανότατα η καταγωγή του προέρχεται από τον κοινό λύκο. Ο σκύλος αποτελεί ένα από τα κοινότερα κατοικίδια ζώα.Η σχέση του με τον άνθρωπο χρονολογείται από τα πολύ παλαιά χρόνια. Έχει υμνηθεί και δοξαστεί πολλές φορές κυρίως για την (έμφυτη) τάση του να δέχεται τον άνθρωπο ως ηγετικό μέλος της αγέλης και να δένεται μαζί του ιδιαίτερα στενά. Έτσι, έχουν υπάρξει περιπτώσεις σκύλων που θυσιάστηκαν για το "αφεντικό" τους στην προσπάθειά τους να το σώσουν ή να το προστατεύσουν.Πιστοί, αγαπητοί, μπορείς να βασιστείς πάνω τους και να ξέρεις οτι θα είναι παντα εκεί. Ότι και να τους κάνεις, όπως και να τους φερθείς εκείνοι θα είναι εκεί.Ακομα και αν αδιαφορείς για αυτους αυτοί θα προσπαθουν να σε χαροποιήσουν...Θα τριγυρνανε τριγύρω σου "κουνώντας" την ουρά τους, "γλειφοντας" το χέρι σου και θα είναι πανευτυχεις αν που και που τους κανεις ενα κοπλιμεντο ή τους πεις μια καλή λέξη, αν κοινώς"τους χαιδεψεις λίγο το κεφάλι".
Είναι εργατικοί αλλα όχι φιλοδοξοι.
Ικανοί αλλά όχι ηγετικοι...προτιμουν να υπακουουν σε ένα
Είναι εργατικοί αλλα όχι φιλοδοξοι.
Ικανοί αλλά όχι ηγετικοι...προτιμουν να υπακουουν σε ένα
ΑΡΧΗΓΟ.Αν πειράξεις ενα δικό τους άτομο θα σε "δαγκώσουν" αλλά το ίδιο δεν ισχυει αν πειραξεις αυτους,είναι πολυ πιο πιθανο να βαλουν την ουρα στα σκέλια.Κοινωνικοι ...αφού χρειάζονται την αγελη τους για να ¨λειτουργησουν". Εχουν μια φυσική ικανότητα να μαζευουν τριγυρω τους κοσμο
ΚΑΝΑΡΙΝΙ
Τα καναρίνια είναι καθαρά και ήρεμα και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα, προσοχή όμως, δεν τους αρέσει να τα πιάνουμε. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι η ευχάριστη, μελωδική φωνή τους. 'Ολα τα αρσενικά καναρίνια τραγουδούν, αρχίζοντας από τους τρείς πρώτους μήνες της ζωής τους. Αν το αρσενικό καναρίνι αρρωστήσει παύει να τραγουδάει μέχρι την επόμενη άνοιξη, ακόμα κι αν έχει θεραπευτεί από την άρρωστια. Τα καναρίνια δεν είναι κοινωνικά πουλιά. 'Ενα καναρίνι σε ένα κλουβί είναι ευχαριστημένο. Τα αρσενικά πρέπει να μένουν σε χωριστά κλουβιά, για την αποφυγή καυγάδων, αλλά μπορούν να είναι κοντά για να παρακινούνται στο τραγούδι. Στη περίπτωση που έχετε πολλά μαζί, αρσενικά και θηλυκά, πρέπει να υπάρχει αρκετός χώρος, πολλά κλαδιά και πολλές ταίστρες και ποτιστρες.
Μόνο από την εμφάνιση δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το φύλο στα καναρίνια. Κατά την περίοδο αναπαραγωγής όμως, μπορούμε από την συμπεριφορά, να διακρίνουμε εύκολα το φύλο. Τα αρσενικά είναι ιδιαίτερα "ομιλητικά" αυτή την εποχή και η κλοάκη μεγαλώνει και προεξέχει. Τα καναρίνια είναι σχετικά εύκολο να αναπαραχθούν στο σπίτι, αρκεί να είναι υγιή ενήλικα, να υπάρχει άφθονο φαγητό και νερό και μια φωλιά και υλικά για να τοποθετήσουν μέσα στη φωλιά. Μια εκτεταμένη φωτοπερίοδος (όπως η άνοιξη), είναι συνήθως η αρχή της αναπαραγωγικής περιόδου. Για να αποφευχθούν τραυματισμοί στο θηλυκό, το ζευγάρι πρέπει να μείνει μαζί στο ίδιο κλουβί κατά την περίοδο αναπαραγωγής και όχι νωρίτερα. Το θηλυκό γεννάει 3-5 αυγά, που επωάζει για περίπου 14 μέρες πρίν εκκολαφθούν. Τα μικρά γεννιούνται χωρίς φτέρωμα και είναι έτοιμα να αφήσουν τη φωλιά σε 11-17 μέρες. Τα καναρινάκια ανατρέφονται και από τους δύο γονείς. Μια φορά το χρόνο στο τέλος της περίοδου αναπαραγωγής, τα καναρίνια αλλάζουν όλο τους το φτέρωμα. Αυτή την εποχή πρέπει να παίρνουν συμπλήρωμα με φαγητά πλούσια σε πρωτείνη, όπως λιωμένο σφιχτοβρασμένο αυγό, ψιλοκομμένο κοτόπουλο ή ειδική τροφή του εμπορίου (έντομα σε σκόνη). Τα κόκκινα καναρίνια πρέπει να παίρνουν σαν συμπλήρωμα λιωμένα καρότα, γλυκοπατάτες, φύλλα από σκούρα πράσινα λαχανικά ή καροτίνη (υπάρχει ειδική τροφή του εμπορίου). Η κυρίως τροφή, είναι μια ποικιλία από ανάμεικτους σπόρους, ειδική για καναρίνια.
Αν στη ζωή ένος καναρινιού υπάρχει συνεχής πηγή στρές, όπως φόβος, ανταγωνισμός με άλλα καναρίνια στο κλουβί, μόλυνση ή κακός σχεδιασμός του κλουβιού, τότε τα φτερά δεν σχηματίζονται σωστά και μπορεί να μείνει χωρίς φτέρωμα όλο το χρόνο.
'Οταν ο καιρός είναι κρύος τα καναρίνια πρέπει να μένουν μέσα στο σπίτι, σε σημείο που δεν υπάρχει ρεύμα αέρα. Το κλουβί πρέπει να είναι ευρύχωρο, ασφαλές και να έχει πολλά κλαδιά (αν είναι φυσικά, να μην έχουν ψεκαστεί με εντομοκτόνα και να μην είναι τοξικά).
Γάτα
Η γάτα (Felis catus) ανήκει στην οικογενεια των Αιλουριδων και είναι το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρωπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.
Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζωων για τροφη. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδος γλωσσας του σωματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνια. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας
Οι γάτες ζυγίζουν συνήθως μεταξύ 2,5 και 7 κιλών. Ωστόσο, ορισμένες ράτσες, όπως η γάτα του Μέιν (Maine Coon), μπορούν να ξεπεράσουν τα 11,3 κιλά. Ορισμένες γάτες είναι γνωστό ότι μπορούν να φτάσουν και τα 23 κιλά εξαιτίας της υπερφαγίας. Από την άλλη μεριά, έχουν
αναφερθεί και πολύ μικρόσωμες γάτες.
Η μεγαλύτερη γάτα που υπήρξε ποτέ είχε βάρος γύρω στα 21,2 κιλά. Η μικρότερη γάτα που καταγράφηκε επίσημα ζύγιζε γύρω στα 1,36 κιλά
Σκελετός
Έχουν επτά τραχηλικούς σπονδυλους όπως όλα σχεδόν τα θηλαστικα, δεκατρείς θωρακικούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν δώδεκα), επτά οσφυϊκούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε), τρεις ιερούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε επειδή διαθέτουν δύο πόδια) και, με εξαίρεση τη Γάτα του Μαν, είκοσι δύο ή είκοσι τρεις ουραίους σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν τρεις με πέντε, συγχωνευμένους σε έναν εσωτερικό κοκκυγα). Οι επιπλέον οσφυϊκοί και θωρακικοί σπόνδυλοι εξασφαλίζουν τη μεγαλύτερη ευκινησία και ευλυγισία της γάτας, σε σύγκριση με τους ανθρώπους. Οι ουραίοι σπόνδυλοι σχηματίζουν την ουρα, που χρησιμοποιείται από τη γάτα ως αντίβαρο για το σώμα της όταν εκτελεί γρήγορες κινήσεις. Οι γάτες έχουν επίσης ελεύθερα κλειδαία οστα που τις επιτρέπουν να διαπερνούν από οποιοδήποτε χώρο μέσα στον οποίο μπορούν να χωρούν τα κεφάλια τους
Γάτα
Η γάτα (Felis catus) ανήκει στην οικογενεια των Αιλουριδων και είναι το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρωπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.
Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζωων για τροφη. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδος γλωσσας του σωματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνια. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας
Μέγεθος
Η γενική ανατομία μιας αρσενικής γάτας.
αναφερθεί και πολύ μικρόσωμες γάτες.
Η μεγαλύτερη γάτα που υπήρξε ποτέ είχε βάρος γύρω στα 21,2 κιλά. Η μικρότερη γάτα που καταγράφηκε επίσημα ζύγιζε γύρω στα 1,36 κιλά
Σκελετός
Έχουν επτά τραχηλικούς σπονδυλους όπως όλα σχεδόν τα θηλαστικα, δεκατρείς θωρακικούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν δώδεκα), επτά οσφυϊκούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε), τρεις ιερούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε επειδή διαθέτουν δύο πόδια) και, με εξαίρεση τη Γάτα του Μαν, είκοσι δύο ή είκοσι τρεις ουραίους σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν τρεις με πέντε, συγχωνευμένους σε έναν εσωτερικό κοκκυγα). Οι επιπλέον οσφυϊκοί και θωρακικοί σπόνδυλοι εξασφαλίζουν τη μεγαλύτερη ευκινησία και ευλυγισία της γάτας, σε σύγκριση με τους ανθρώπους. Οι ουραίοι σπόνδυλοι σχηματίζουν την ουρα, που χρησιμοποιείται από τη γάτα ως αντίβαρο για το σώμα της όταν εκτελεί γρήγορες κινήσεις. Οι γάτες έχουν επίσης ελεύθερα κλειδαία οστα που τις επιτρέπουν να διαπερνούν από οποιοδήποτε χώρο μέσα στον οποίο μπορούν να χωρούν τα κεφάλια τους
