Παγωνι, Πουλί της οικογένειας των φασιανιδών, της τάξης των ορνιθόμορφων. Το επιστημονικό όνομά του είναι ταώς ο λοφιοφόρος. Παρουσιάζει έντονο φυλετικό διμορφισμό. Το μήκος του αρσενικού φτάνει το 1,25 μ., ενώ του θηλυκού ένα μέτρο περίπου. Το φτέρωμα των αρσενικών έχει γαλάζιο και πράσινο λαμπρό χρωματισμό στην κοιλιά, το στήθος και το κεφάλι και η ουρά αποτελείται από μακριά (1,25 μ.) πηδαλιοειδή φτερά, διακοσμημένα με πορτοκαλί, μαύρα, μπλε και πράσινα οφθαλμοειδή στίγματα. Όταν το αρσενικό θέλει να προσελκύσει την προσοχή των θηλυκών, ανοίγει κάθε τόσο την ουρά του σε σχήμα βεντάλιας και επιδεικνύεται. Ύστερα από πολύπλοκες ερωτικές επιδείξεις τα αρσενικά ζευγαρώνουν διαδοχικά με πολλά θηλυκά.
Το κομψό κεφάλι του είναι στολισμένο μ` ένα πολύ όμορφο λοφίο, που αποτελείται από εικοσιπέντε όρθια φτερά. Το ράμφος του είναι μυτερό, έχει κίτρινο χρώμα και τα μάτια του είναι πολύ ζωηρά. Τα πόδια του είναι πολύ δυνατά και στο αρσενικό είναι εφοδιασμέα με ισχυρά πλήκτρα.
Τα θηλυκά έχουν καστανόγκριζο φτέρωμα με σκούρες λωρίδες και είναι άχαρα σε σύγκριση με τα αρσενικά. Την άνοιξη γεννούν από τέσσερα μέχρι δέκα αβγά, που τα κλωσούν ένα μήνα περίπου.
Το παγωνι τρέφεται με σπόρους, τρυφερούς βλαστούς, διάφορα έντομα και μικρά ερπετά. Κατάγεται από τα πυκνά δάση των Ινδιών, όπου ζει και σήμερα σε άγρια κατάσταση, κατά ομάδες τριάντα μέχρι σαράντα ατόμων. Ήταν γνωστό στη Μεσοποταμία από τον 3ο αι. π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε πολλά παγόνια στην Ελλάδα και αργότερα το π. διαδόθηκε και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Με την πάροδο των αιώνων δημιουργήθηκαν δύο καινούριες φυλές, που έχουν ομοιόμορφο άσπρο ή μαύρο φτέρωμα.
Πούμα
Το πούμα μουγκρίζει με φρικιαστικό τρόπο. Για το κυνήγι προτιμά τα ελάφια χωρίς να απορίπτει και άλλη ποικιλία φαγητού, όπως σαλιγκαρια, σκατζοχειρους και σπάνια αλκες και βουβαλια. Επιτίθεται καμμιά φορά και σε κατοικίδια ζώα όπως πρόβατα, κατσίκια, αλογα και βοοειδη, γι' αυτό και έχει εξολοθρευθεί από πολλές περιοχές, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να έχει ελαττωθεί σοβαρά. Γεννά 2 ως 6 μικρά σε βράχους ή σε πυκνή λόχμη, μετά από εγκυμοσύνη 90 ως 96 ημερών. Μετά από 9 ως 10 εβδομάδες η μητέρα παίρνει τα μικρά στο κυνήγι, και γίνονται πραγματικά ανεξάρτητα μετά από 2 χρόνια. Η διάρκεια ζωής του ελεύθερου ζώου είναι περίπου 18 χρόνια
Αετός
Ο αετός είναι αρπακτικό πτηνό και ανήκει στην οικογένεια των γερακιών, που έχει 12 συνολικά είδη. Οι αετοί είναι μεγάλα και δυνατά πουλιά που το άνοιγμα των φτερών τους φτάνει τα 2,5 μέτρα περίπου και ζυγίζουν μέχρι 6 κιλά. Όλα τα είδη των αετών φημίζονται για την καλή τους όραση. Πραγματικά το μάτι του αετού είναι κάπως διαφορετικά φτιαγμένο από το μάτι των άλλων πουλιών. Έτσι, ενώ με το μεγαλύτερο μέρος του ματιού του βλέπει μία μεγάλη έκταση, όπως περίπου και οι άνθρωποι όταν κοιτάζουν από ψηλά ή από αεροπλάνο, με ένα μικρότερο μέρος του ματιού του ο αετός βλέπει ένα μικρό κομμάτι της γης, αλλά πολύ καθαρά, όπως περίπου βλέπει ο άνθρωπος με κιάλια και ακόμη καλύτερα. Γι' αυτό και δεν του ξεφεύγει ούτε η παραμικρή κίνηση που γίνεται γύρω του ή κάτω στη γη, όταν πετάει. Άλλο χαρακτηριστικό των αετών είναι το δυνατό και γαμψό ράμφος του
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των αετών είναι ότι μπορούν να πετούν, παρ' όλο το βάρος τους, πολλές ώρες χωρίς να κουράζονται. Αν παρατηρήσει κανείς, όμως, προσεκτικά τον αετό θα δει ότι αφήνει ανοιχτά τα φτερά του πολλή ώρα, αιωρείται όπως λέμε και μόνο σε μερικές περιπτώσεις τα χτυπάει, για να πάρει δύναμη. Ο αετός, όπως φυσικά και άλλα πουλιά, ξέρει και εκμεταλλεύεται πάρα πολύ καλά τα ρεύματα του αέρα και τελικά πετάει, όπως περίπου και το ανεμοπλάνο. Με τον τρόπο αυτό μπορεί και κάνει μεγάλη οικονομία στις δυνάμεις του και δεν κουράζεται.
Συνήθως οι αετοί τρέφονται με ζωντανά ζώα, σαύρες, ποντικούς, λαγούς, χελώνες, μικρά αρνιά και κατσίκια, αλεπούδες, μικρούς λύκους κλπ. Πολλές φορές είναι δυνατό να επιτεθεί και εναντίον του ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε άμυνα ή προσπαθεί να σώσει από τον άνθρωπο που πλησίασε στη φωλιά του τα μικρά του. Τα τραύματα που προκαλεί ο αετός είναι πραγματικά φοβερά, αφού τόσο το ράμφος του, όσο και τα νύχια του είναι πάρα πολύ κοφτερά.
Μερικά είδη αετού πολλές φορές τρέφονται και με ψόφια ζώα. Οι αετοί ζουν πάντα σε ζευγάρι και χτίζουν τη φωλιά τους σε ψηλά και απρόσιτα βουνά. Το θηλυκό, μια φορά το χρόνο και αυτό την άνοιξη, γεννάει 1 - 3 αυγά που τα κλωσάει 40- 55 περίπου ημέρες, ανάλογα με το είδος του αετού. Όταν τα μικρά βγουν από το αυγό, είναι χωρίς φτερά. Τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας τα ανατρέφουν με μεγάλη επιμέλεια μέχρι που να μεγαλώσουν και να γίνουν ικανά να ζήσουν μόνα τους.
Οι αετοί κυνηγούν τη λεία τους με δύο τρόπους. Την παρακολουθούν από ψηλά, αιωρούμενοι για πολύ πάνω από αυτή και ξαφνικά κλείνουν τα φτερά και ορμούν προς τα κάτω και την αρπάζουν.
Αξιοθαύμαστο είναι το πώς καταφέρνουν, λίγα μόλις εκατοστά πάνω από τη γη, να αλλάξουν την κλίση και την πορεία της πτώσης τους, έτσι ώστε να ακουμπήσουν τη λεία τους μόνο τα νύχια τους, ενώ, συγχρόνως, ανοίγουν τα φτερά και ξανασηκώνονται χωρίς πολλές φορές να καθίσουν στη γη ούτε στο ελάχιστο. Αντίθετα, ο κιρκαετός, ο αετός ο νάνος και ο αετός ο χρυσαετός κυνηγούν τη λεία τους και την αρπάζουν, δεν κάνουν δηλ. κάθετη εφόρμηση, όπως τα άλλα είδη των αετών
Ελάφι
To ελάφι είναι ζωο θηλαστικο, μηρυκαστικο, που ανήκει στην οικογένεια των ελαφιδών και στο γένος των αρτιοδακτύλων. Είναι όμορφο, λεπτόσωμο, με κοντό καστανόχρωμο μαλακό τρίχωμα. Το κεφάλι του είναι μικρό, με ρύγχος μυτερό. Έχει μεγάλα όμορφα μάτια και λεπτά ευκίνητα πόδια. Το αρσενικό έχει στο κεφάλι του κέρατα μεγάλα με διακλαδώσεις που ανανεώνονται κάθε χρόνο και μοιάζουν με φύλλα πλατιά.
Ζει σε πυκνά δάση ζευγαρωτά ή πολλά μαζί (αγέλες) και τρέφεται με χλόη, χόρτα ή και με τη φλούδα από τους κορμούς των μικρών δέντρων, τους οποίους επίσης καταστρέφει τρίβοντας επάνω τα κέρατά του, όταν είναι η εποχή να αλλάξει το δέρμα του. Το ελάφι συναντάται σε πολλές παραλλαγές (με κέρατα ή χωρίς, μεγαλόσωμο ή μικρόσωμο, με ουρά ή χωρίς, με χαυλιόδοντες ή όχι με μεγάλα ή μικρά αυτιά κλπ.) σε όλο τον κόσμο εκτός από την Αφρικη και την Αυστραλια. Στην Αμερικη είναι μεγαλόσωμα, στην Κινα μικρόσωμα χωρίς κέρατα, στην Ιαβα και Σουματρα μεγάλα με κοντά κέρατα, στην Ευρωπη μέτρια κλπ.
Το κοινό ελάφι, που το συναντάμε στα περισσότερα μέρη της Ευρωπης και της Μικράς Ασίας, έχει μήκος ως 2,30 μ. και ύψος ως 1,50 μ. και ζυγίζει ως 100 κιλά. Έχει σπάνια ευκινησία και τρέχει πολύ γρήγορα κάνοντας πηδήματα μέχρι 8 μέτρα. Ζει γύρω στα 40 με 50 χρόνια. Στον τόπο μας συναντιέται στον Ολυμπο, στα βουνά της Ηπειρου και σε μερικά ορεινά μέρη της Μακεδονιας Έχει εχθρούς όλα τα αρπακτικά ζώα και τον άνθρωπο. Το μόνο όπλο για την άμυνά του είναι το γρήγορο τρέξιμό του και οι οξύτατες αισθήσεις του. Το θηλυκό του, που δεν έχει κέρατα, γεννά μια φορά το χρόνο (κάθε 10 μήνες) 1 ως 2 ελαφάκια που τα θηλάζει και τα αγαπά πολύ. Το ζευγάρι είναι τόσο αγαπημένο μεταξύ του που αν τύχει να σκοτωθεί το ένα, το άλλο είναι δυνατό να πεθάνει από λύπη και μαρασμό, έχοντας περιπλανηθεί πολλές μέρες
Καμηλοπάρδαλη
Η καμηλοπάρδαλη είναι το ψηλότερο ζώο στον κόσμο. Ανήκει στην τάξη των Αρτυοδαχτυλων στο οποίο ανήκει ένα μόνο είδος, η Καμηλοπάρδαλις η Κοινή (Giraffa camelopardalis). Το εν λόγω είδος έχει αρκετές ποικιλίες και ζει σε αγέλες θηλυκών με τα μικρά τους, τα οποία έχουν ένα αρσενικό για αρχηγό.
Είναι θηλαστικό και φυτοφάγο. Πήρε το όνομά της από τον συνδυασμό των λέξεων «Καμήλα» και «Λεοπάρδαλη». Το ύψος της φτάνει τα 5,5 μέτρα και το βάρος της τα 1.350 κιλά. Το σώμα της καλύπτεται από παχύ δέρμα και φέρει καφετιές κηλίδες. Το κεφάλι της φαντάζει μικροσκοπικό σε σχέση με το μακρύ λαιμό της και καταλήγει σε δύο μικρά κέρατα. Έχει μεγάλα υγρά μάτια και ευκίνητα αυτιά. Η όραση και η ακοή της είναι πολύ ανεπτυγμένες. Η καμηλοπάρδαλη βαδίζει αργά, και όταν παραστεί ανάγκη μπορεί να τρέξει με ταχύτητα 30 χιλιομέτρων.
Τρέφεται με φύλλα και βλαστούς ψηλών δέντρων που είναι απρόσιτα στα άλλα ζώα. Όταν θέλει να πάρει κάτι από το έδαφος ή να πιει νερό ανοίγει τα μπροστινά πόδια της ή γονατίζει λυγίζοντάς τα. Ωστόσο, η καμηλοπάρδαλη δεν πίνει συχνά νερό διότι, λόγω ύψους, είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει ολόκληρη διαδικασία για να σκύψει, οπότε εκείνη τη στιγμή γίνεται πολύ ευάλωτη στους εχθρούς της.
Η καμηλοπάρδαλη ζει στην Κεντρική Αφρικη. Κατά μέσο όρο ζει ως 30 χρόνια. Είναι κοινωνικό ζώο. Ζει σε ομάδες των 12-15 ατόμων που αποτελείται από ένα αρσενικό και τα θηλυκά με τα μικρά τους. Είναι ζώο φιλήσυχο και συνήθως τρέπεται σε φυγή για να γλιτώσει από τα σαρκοφάγα ζώα. Η νεογέννητη καμηλοπάρδαλη έχει ύψος 1,5 μέτρα και βάρος 55 κιλά. Kαθημερινά η καμηλοπάρδαλη περνάει 12 ώρες βόσκοντας και κοιμάται βαθιά 20 λεπτά το 24ωρο. Η καμηλοπάρδαλη γεννάει όρθια και το μωρό της πέφτει στο έδαφος από ύψος 1,5 μέτρου.
ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΤΑ
Το κόκκινο panda, που είναι γνωστό και ως firefox ζει στα εύκρατα δάση της νοτιοδυτικής Κίνας, στα Ιμαλάια και στο Νεπάλ. Πρόκειται για το μοναδικό είδος του γένους Ailurus. Είναι λίγο μεγαλύτερο από μια κατοικίδια γάτα και έχει κοκκινωπή-καφέ γούνα και μακριά ουρά. Τρέφεται κυρίως με μπαμπού, αλλά επειδή είναι παμφάγο μπορεί να φάει και αυγά, πουλιά, έντομα και μικρά θηλαστικά.. Είναι μοναχικό ζώο και η ζωή του είναι καθιστική κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Το κόκκινο panda, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί μέρος της οικογένειας ursine, όπως το γιγάντιο πάντα - Giant Panda, αλλά συνδέεται περισσότερο με το ρακούν και τη νυφίτσα
Το όνομά panda προέρχεται από τη λέξη poonya, που χρησιμοποιείται στο Νεπάλ και σημαίνει "αυτό που τρώει μπαμπού".Το όνομα αυτό δόθηκε πρώτα στο ζώο που σήμερα λέμε "κόκκινο panda". Αργότερα έγινα και όνομα ενός άλλου ζώου που τρώει μπαμπού, του γιγάντιου panda. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι ονόμαζαν το κόκκινο panda "wha", μια λέξη που περιγράφει τον ήχο που κάνει το κόκκινο panda, όταν καλεί το ένα το άλλο.
Η κύρια απειλή για τα κόκκινα panda προέρχεται από τον άνθρωπο, που καταπατά τα εδάφη τους και καταστρέφει τις πηγές τροφίμων τους (τα κόκκινα panda τρώνε τεράστιες ποσότητες μπαμπού για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες).
Το κυνήγι τους είναι παράνομο. Εν τούτοις η λαθροθηρία και η πώλησή τους σε ζωολογικούς κήπους συνεχίζεται
Η κύρια απειλή για τα κόκκινα panda προέρχεται από τον άνθρωπο, που καταπατά τα εδάφη τους και καταστρέφει τις πηγές τροφίμων τους (τα κόκκινα panda τρώνε τεράστιες ποσότητες μπαμπού για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες).
Το κυνήγι τους είναι παράνομο. Εν τούτοις η λαθροθηρία και η πώλησή τους σε ζωολογικούς κήπους συνεχίζεται
